Acalypha siamensis Oliv. ex Gage

Acalypha evrardii Gagnep.

Acalypha siamensis var. denticulata Airy Shaw

ลำต้น ไม้พุ่มขนากเล็ก สูงได้ถึง 4 ม. แตกกิ่งก้านสาขาจำนวนมาก ไม่มีขน

ใบ ใบเดี่ยว เรียงสลับแบบวน ก้านใบยาว 1-3 ม. แผ่นใบรูปหอก หรือค่อนไปทางรูปข้าวหลามตัด ขนาดกว้าง 1.5-3.0 ซม. ยาว 4.0-6.5 ซม. ปลายใบแหลมโคนใบรูปลิ่ม ทั้งสองข้างอาจไม่สมมาตร ขอบใบหยักมนคล้ายลูกคลื่นกึ่งฟันเลื้อย เส้นใบเห็นได้ลางๆ เส้นใบข้างละ 4-5 คู่ คู่ล่างสุดออกจากโคนใบ

ดอก ออกเป็นช่อยาวจากซอกใบและบริเวณยอด ช่อดอกยาว 2-5 ซม. แกนช่อมีขนละเอียดปกคลุม ดอกย่อยแยกเพศ ขนาดดอกเล็กมาก สีเขียวอ่อน ดอกเพศผู้ออกเป็นกระจุกเล็กๆ เป็นจำนวนมากทางตอนปลายของช่อ ใบประดับรูปใบหอกปลายแหลม กลีบรองดอก 4 กลีบ รูปไข่ปลายแหลม ขอบกลีบมีขนระเอียดปกคลุม เกสรเพศผู้ 8-12 อัน ก้านเกสรมีขนละเอียดปกคลุม ดอกเพศเมียออกทางโคนช่อ จำนวนน้อย 2-8 ดอก มีใบประดับหุ้ม รังไข่มี 3 ช่อง

ผล ผลเล็กยาว 1-2 มม. เมื่อแก่ แห้งแตกได้

เมล็ด เมล็ดค่อนไปทางกลม เมื่อแก่ผลมีสีดำ

พบได้ในป่าละเมาะ ป่าเบญจพรรณ ป่าดงดิบ และป่าดิบเขา พบที่ความสูงจากระดับทะเลปานกลาง 800 ม. ขึ้นอยู่ในสภาพดินทรายหรือหินปูน

พบครั้งแรกในไทยที่อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ชื่อสปีชีส์ตั้งเป็นเกียรติแก่ประเทศไทย

พบตามประเทศ พม่า คาบสมุทรอินโดจีน และคาบสมุทรมาเลย์

- เพาะเมล็ด

- ปักชำ

ใบ ชงเป็นชาบำรุงร่างกายให้สดชื่น ยาบำรุงท้อง และย่อยอาหาร บำรุงธาตุ ขับปัสสาวะ แก้น้ำเหลืองเสีย และไตพิการ

ทั้งต้น ใช้พอกศีรษะเป็นยาลดไข้ หรือต้มน้ำอาบสำหรับคนที่ฟื้นไข้ใหม่

มูลนิธิโครงการหลวง 2552. องค์ความรู้เรื่องพืชป่าที่ใช้ประโยชน์ทางภาคเหนือของไทย เล่ม 1. อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด. กรุงเทพมหานคร. 808 น.

The Plant List. 2013. “Acalypha siamensis Oliv. ex Gage”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-1208 (22 มิถุนายน 2560).

Wikipedia. “ชาข่อย”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://th.wikipedia.org/wiki/ชาข่อย (22 มิถุนายน 2560).