ชื่อไทย
ชมพู่พันธุ์ทับทิมจันทร์
ชื่อวิทยาศาสตร์

Syzygium samarangense (Blume) Merr. & L.M.Perry 'Tubtim Chan'

สกุล
Syzygium 
Variety

Tubtim Chan

ชื่อพ้อง

Eugenia javanica Lam.

Eugenia samarangensis (Blume) O.Berg 

Jambosa javanica (Lam.) K.Schum. & Lauterb.

Jambosa samarangensis (Blume) DC.

Myrtus javanica (Lam.) Blume

Myrtus samarangensis Blume

ชื่อวงศ์
MYRTACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ลำต้น ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของชมพู่ตระกูลนี้ มีลักษณะที่คล้ายคลึงกัน โครงสร้างของลำต้นโดยทั่วไป มีกิ่งที่แตกออกจากลำต้นเป็นกิ่งใหญ่ หรือมีลำต้นมากกว่า 1 ต้น รูปทรงของต้นไม่ค่อยแน่นอนและต้นไม่ตั้งตรงมักคดไปมา ภายในทรงพุ่มมีกิ่งเล็กๆน้อยมากหรือไม่มีเลย ผิวเปลือกของลำต้นและกิ่งจะหยาบและขรุขระ กิ่งอ่อนมีสีน้ำตาลอมแดงคล้ำ กิ่งแก่จะเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มหรือน้ำตาลอมเทา ทรงพุ่มแน่น มีความสูงประมาณ 15-20 ม.

ใบ รูปโล่ห์หรือรูปโล่ห์ค่อนข้างยาว ฐานใบเป็นรูปคล้ายหัวใจ ไม่ลึก ปลายใบมน เส้นใบเป็นรูปก้างปลา หน้าใบมีสีเขียวเข้มหรือสีเขียวอมฟ้า ด้านท้องใบเมื่ออ่อนมีสีม่วงเข้มหรือชมพู ขนาดของใบกว้างประมาณ 8-13 ซม. ยาว 12-25 ซม. ก้านใบสั้นและหนา สีเขียวอมเหลืองหรือเจือสีม่วง

ดอก ค่อนข้างใหญ่เกิดเป็นช่อ ยาวประมาณ 5-15 ซม. อาจเกิดเป็นดอกเดี่ยวหรือแตกสาขาก็ได้ ดอกเมื่อบานจะมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3-4 ซม. มีกลิ่นหอม กลีบดอกและเกสรตัวผู้หลุดร่วงง่าย ชั้นของกลีบเลี้ยงมีจำนวน 4 อัน สีขาวอมเหลือง รูปร่างค่อนข้างกลมหรือคล้ายช้อน เกสรตัวผู้รูปร่างยาวมีจำนวนมาก สีขาวอมเหลือง เกสรตัวเมียมีรังไข่ 2 ช่อง ก้านเกสรตัวเมียมีสีเหลืองอมเขียว ยอดเกสรตัวเมียเป็นเส้นปลายมน

ผล ผลใหญ่ เนื้อแน่น ไม่มีเมล็ด สีแดงสด ลักษณะทรงผลคล้ายชมพู่เพชรน้ำผึ้งแต่ก้นผลใหญ่กว่า เส้นเอ็นที่ผลเด่นชัดกว่าผิวมันเป็นประกายรสชาติหวาน เนื้อแน่นไม่มี เมล็ดผิวค่อนข้างหนา ขนส่งได้ไกลไม่ช้ำง่าย

สภาพนิเวศ
กลางแจ้ง
สภาพนิเวศวิทยา

พบได้ที่ระดับความสูงจากระดับทะเลปานกลาง 1,300 ม. เติบโตได้ดีที่สุดในพื้นที่ที่อุณหภูมิกลางวันอยู่ในช่วง 23-28 องศาเซลเซียส แต่สามารถทนต่ออุณหภูมิ 16-33 องศาเซลเซียส

ถิ่นกำเนิด

ชมพู่หลายชนิดมีถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดีย

การกระจายพันธุ์

แพร่กระจายเข้าสู่ประเทศในเขตร้อนชื้นต่าง โดยเฉพาะแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย นิวกินี)

การปลูกและการขยายพันธุ์

ขยายพันธุ์โดยการกิ่งตอน การเสียบยอด การทาบกิ่ง

ประเภทการใช้ประโยชน์
อาหาร

ผล รับประทานเป็นผลไม้

หมายเหตุ

เดิมมีชื่อว่า ชีต้า เกษตรกรนำกิ่งพันธุ์เข้ามาปลูกในประเทศไทยตั้งแต่ปี 2538 คุณล้ง ทองสามส ได้นำไปเสียบกับต้นตอชมพู่พันธุ์เพชรสามพาน และตั้งชื่อว่า ทองสามสี และคุณประเทือง อายุเจริญ นำไปเสียบกับต้นตอพันธุ์ทูลเกล้าแล้วตั้งชื่อว่า "ทับทิมจันทร์" 

ชมพู่ทองสามสีหรือทับทิมจันทร์จึงมีลักษณะผลและสีใกล้เคียง กันมากจนแทบแยกไม่ออก แต่คนส่วนใหญ่มักจะเรียกว่า ทับทิมจันทร์

แหล่งอ้างอิง

สำนักส่งเสริมและฝึกอบรม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บางเขน. “ชมพู่ทับทิมจันทร์”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.eto.ku.ac.th/neweto/e-book/panom/taptimjun.pdf (20 กรกฎาคม 2560).

Puechkaset. “ชมพู่ สรรพคุณ และการปลูกชมพู่”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://puechkaset.com/ชมพู่/ (20 กรกฎาคม 2560).

The Plant List. 2013. “Syzygium samarangense (Blume) Merr. & L.M.Perry”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-200262 (20 กรกฎาคม 2560).

Useful Tropical Plants. 2017. “Syzygium samarangense”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Syzygium+samarangense (20 กรกฎาคม 2560).

กลับหน้ารายการพรรณไม้