Syzygium samarangense (Blume) Merr. & L.M.Perry 'Daeng Indo'

Daeng Indo

Eugenia javanica Lam.

Eugenia samarangensis (Blume) O.Berg 

Jambosa javanica (Lam.) K.Schum. & Lauterb.

Jambosa samarangensis (Blume) DC.

Myrtus javanica (Lam.) Blume

Myrtus samarangensis Blume

ลำต้น ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของชมพู่ตระกูลนี้ มีลักษณะที่คล้ายคลึงกัน โครงสร้างของลำต้นโดยทั่วไป มีกิ่งที่แตกออกจากลำต้นเป็นกิ่งใหญ่ หรือมีลำต้นมากกว่า 1 ต้น รูปทรงของต้นไม่ค่อยแน่นอนและต้นไม่ตั้งตรงมักคดไปมา ภายในทรงพุ่มมีกิ่งเล็กๆน้อยมากหรือไม่มีเลย ผิวเปลือกของลำต้นและกิ่งจะหยาบและขรุขระ กิ่งอ่อนมีสีน้ำตาลอมแดงคล้ำ กิ่งแก่จะเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มหรือน้ำตาลอมเทา ทรงพุ่มแน่น มีความสูงประมาณ 15-20 ม.

ใบ รูปโล่ห์หรือรูปโล่ห์ค่อนข้างยาว ฐานใบเป็นรูปคล้ายหัวใจ ไม่ลึก ปลายใบมน เส้นใบเป็นรูปก้างปลา หน้าใบมีสีเขียวเข้มหรือสีเขียวอมฟ้า ด้านท้องใบเมื่ออ่อนมีสีม่วงเข้มหรือชมพู ขนาดของใบกว้างประมาณ 8-13 ซม. ยาว 12-25 ซม. ก้านใบสั้นและหนา สีเขียวอมเหลืองหรือเจือสีม่วง

ดอก ค่อนข้างใหญ่เกิดเป็นช่อ ยาวประมาณ 5-15 ซม. อาจเกิดเป็นดอกเดี่ยวหรือแตกสาขาก็ได้ ดอกเมื่อบานจะมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3-4 ซม. มีกลิ่นหอม กลีบดอกและเกสรตัวผู้หลุดร่วงง่าย ชั้นของกลีบเลี้ยงมีจำนวน 4 อัน สีขาวอมเหลือง รูปร่างค่อนข้างกลมหรือคล้ายช้อน เกสรตัวผู้รูปร่างยาวมีจำนวนมาก สีขาวอมเหลือง เกสรตัวเมียมีรังไข่ 2 ช่อง ก้านเกสรตัวเมียมีสีเหลืองอมเขียว ยอดเกสรตัวเมียเป็นเส้นปลายมน

ผล รูปคล้ายระฆัง ห้อยหัวลง กว้าง 5 ซม. ยาว 6 ซม. ผิวของผลเป็นมันวาว สีแดง เนื้อฉ่ำน้ำ สีขาว มีกลิ่นหอม มีไส้คล้ายสำลี รสหวานอมเปรี้ยวถึงหวานจัด เมล็ดมีลักษณะกลมในหนึ่งผลมีเมล็ด 1-5 เมล็ด หากผลใดมี 2 เมล็ด ลักษณะเมล็ดจะเป็นรูปครึ่งวงกลมประกบกัน ในผลที่มีเมล็ดมากกว่า 2 เมล็ด แต่ละเมล็ดจะมีรูปร่างต่างกัน แต่จะรวมกันอยู่ในลักษณะค่อนข้างกลมคล้ายเมล็ดเดียว

พบได้ที่ระดับความสูงจากระดับทะเลปานกลาง 1,300 ม. เติบโตได้ดีที่สุดในพื้นที่ที่อุณหภูมิกลางวันอยู่ในช่วง 23-28 องศาเซลเซียส แต่สามารถทนต่ออุณหภูมิ 16-33 องศาเซลเซียส

ชมพู่หลายชนิดมีถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดีย

แพร่กระจายเข้าสู่ประเทศในเขตร้อนชื้นต่าง โดยเฉพาะแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย นิวกินี)

ขยายพันธุ์โดยการกิ่งตอน การเสียบยอด การทาบกิ่ง

ผล รับประทานเป็นผลไม้

ในประเทศไทยใช้ชื่อสกุล Eugenia กับพืชสกุลชมพู่มาตลอด ต่อมา E.D.Merrillและ L.M. Perry (ค.ศ.1938) นักพฤกษศาสตร์รุ่นใหม่ได้ศึกษารายละเอียดลักษณะต่างๆ เพิ่มขึ้น และได้ให้เหตุผลที่แยกเอาสกุล Syzygium ออกจากสกุล Eugenia โดยใช้ลักษณะของเปลือกหุ้มเมล็ดที่ติดกับเปลือกหุ้มผลอย่างหลวมๆ และมีใบเลี้ยง 2 อัน ที่เห็นชัดประกบกันอยู่ตรงกลาง มีลำต้นส่วนล่างใบเลี้ยงแทรกอยู่ตรงกลาง ปัจจุบันหลายประเทศมีการใช้ Syzygium แทน Eugenia แต่ในประเทศไทยใช้ Eugenia อยู่

Puechkaset. “ชมพู่ สรรพคุณ และการปลูกชมพู่”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://puechkaset.com/ชมพู่/ (20 กรกฎาคม 2560).

The Plant List. 2013. “Syzygium samarangense (Blume) Merr. & L.M.Perry”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-200262 (20 กรกฎาคม 2560).

Useful Tropical Plants. 2017. “Syzygium samarangense”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Syzygium+samarangense (20 กรกฎาคม 2560).