ชื่อไทย
กล้วยทิพรส
ชื่อท้องถิ่น
เทพรส ปลีหาย สิ้นปลี โอชารส สากกระเบือ พาโล
ชื่อสามัญ
Kluai Thippharot
ชื่อวิทยาศาสตร์

Musa (AฺBB) 'Thippharot'

Variety

Thippharot

ชื่อพ้อง

-

ชื่อวงศ์
MUSACEAE
กลุ่มพรรณไม้
ไม้ดอก
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ต้น ลำต้นเทียมสูง 3.5-4.0 ม. มีประดำ ประปราย มีไขมาก

ใบ ใบเดี่ยว เรียงเวียนซ้อนกันที่ปลายยอด

ดอก ออกเป็นช่อที่ปลายยอด เมื่อติดผลแล้ว ยังมีปลีติดอยู่

ผล มีขนาดเล็กกว่ากล้วยเทพรส เครือหนึ่งมี 5-7 หวี

สภาพนิเวศ
กลางแจ้ง
สภาพนิเวศวิทยา

-

ถิ่นกำเนิด

ประเทศไทย

การกระจายพันธุ์

ประเทศไทย

การปลูกและการขยายพันธุ์

ขยายพันธุ์โดยการแยกหน่อ

ระยะเวลาการติดดอก
ตลอดปี
ระยะเวลาการติดผล
ตลอดปี
ประเภทการใช้ประโยชน์
อาหาร

ใบใช้แทนใบตองตานี และผลสุกรับประทานเป็นผลไม้

หมายเหตุ

เดิมเข้าใจว่าเป็นพันธุ์กล้วยเทพรสที่ทิ้งปลี และเรียกพันธุ์ที่ไม่ทิ้งปลีว่า กล้วยทิพรส แต่ปัจจุบันพบทั่วไปว่าในกอเดียวกันอาจให้หน่อที่มีปลีหรือไม่มีปลีก็ได้ นอกจากนั้นยังเคยมีรายงานว่าเป็นกล้วยที่มีโครโมโซม 4 ชุด (ABBB) แต่จากการวิเคราะห์ใหม่ในปัจจุบันพบว่ามีโครโมโซม 3 ชุม (ABB)

แหล่งอ้างอิง

ฐานข้อมูลพรรณไม้ องค์การสวนพฤกษศาสตร์. 2554. “กล้วยเทพรส”. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.qsbg.org/database/botanic_book%20full%20option/search_detail.asp?botanic_id=2892 (8 มิถุนายน 2560).

มูลนิธิสวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ. 2552. 108 พันธุ์กล้วยไทย. บริษัทโรงพิมพ์กรุงเทพ (1984) จำกัด, กรุงเทพฯ. 268 น.

กลับหน้ารายการพรรณไม้